นักแต่งเพลงบัลติมอร์ใช้บทกวีที่ชัดเจนและมีจุดประสงค์ โดยเฉพาะอย่างยิ่งในการทำให้พ่อของเขาเป็นที่จดจำมากกว่าแค่คนติดยานี่ดูเหมือนจะเป็นบทความเกี่ยวกับพ่อของ John Wells มันไม่ใช่ แม้ว่าแร็ปเปอร์บัลติมอร์อาจจะพอใจถ้าเป็นเช่นนั้น แม้ว่าอัลบั้มล่าสุดของเขา The Apprehension of John Wells จะเป็นชื่อของตัวเอง แต่ก็เป็นหนี้บุญคุณ Richard Thomas Scible พ่อของเขา หรือที่รู้จักในชื่อ Rick หรือ Ricky ซึ่งเสียชีวิตเมื่อวันที่ 6 กรกฎาคม 2020 หลังจากเลิกยาและแอลกอฮอล์ กลายเป็นไตและตับ
วาย แม้ว่าเขาจะได้รับการล้างไตเมื่อหลายสัปดาห์ก่อน แต่เมื่อประกันของ Scible เลือกที่จะไม่คุ้มครองการรักษาต่อไป Wells กล่าวว่าไม่นานเขาก็เสียชีวิต
Wells’ Apprehension นั้นน่าทึ่ง วางจำหน่ายครั้งแรกในเดือนธันวาคมและตามมาด้วยเวอร์ชั่นดีลักซ์ในปลายเดือนกุมภาพันธ์ ในแทร็กสุดท้ายของอัลบั้ม “No Drugs in Heaven” เขาแร็พเกือบเจ็ดนาทีจากมุมมองบุคคลที่หนึ่งของพ่อของเขา เพลงนี้เป็นเพลงที่น่าอัศจรรย์ เป็นเพลงที่สร้างสีสันและการเอาใจใส่ต่อ Scible ตั้งแต่เขาเกิดเมื่อวันที่ 31 กรกฎาคม พ.ศ. 2511 (“แม่ของฉันบอกว่ามีต้นไม้ล้มลงบนเปลในวันเดียวกัน” Wells แร็พเหมือนพ่อของเขา) จนถึงเตียงมรณะของเขา เกือบ 52 ปีต่อมา (“ฉันอยู่ในโรงพยาบาลในไมอามี ที่พวกเขาบอกว่าพวกอันธพาลไปตาย”) ไปยังสถานที่แห่งสันติภาพ (“ไม่ว่าฉันจะไม่มีเงินเมื่อฉันตาย/ฉันคือเหตุผล Lor Luckee สุดยอดแร็ปเปอร์ที่ยังมีชีวิต”)
Luckee คือชื่อเล่นที่เขาได้รับตอนเป็นเด็ก ตามที่ Wells อธิบายในแทร็ก และ “lor” เป็นคำสะกดแบบสัทอักษรของคำว่า “little” ที่เปล่งออกมาด้วยสำเนียงบัลติมอร์ เวลส์เห็นได้ชัดเมื่อฉันใช้เวลาหนึ่งวันกับเขาที่บ้านเกิดของเขา ซึ่งเขาไม่เคยจากไปไหน เขาขับรถพาฉันผ่านชุมชนบัลติมอร์เคาน์ตีแห่งมิดเดิลริเวอร์ ที่ซึ่งเขาอาศัยอยู่ในทาวน์โฮมสมัยเด็กที่ได้รับมรดกมาจากแม่ เราเจาะลึกเข้าไปในย่านฮอว์ธอร์นซึ่งเป็นที่ที่พ่อของเขาเติบโต จากนั้นไปที่เอสเซ็กซ์ซึ่งอยู่ใกล้ๆ ที่ซึ่งเวลส์อาศัยอยู่กับปู่ย่าตายายของเขา และกลับมาอีกครั้ง “ฉันรู้สึกเหมือนกำลังเล่าเรื่องทั้งหมดของ ‘No Drugs’ ให้คุณฟัง” Wells พูดขณะที่เขาชี้จุดสังเกตระหว่างทาง
ขณะที่ Wells ก้าวข้ามผ่านกาลเวลาในฐานะพ่อของเขาในเพลงนี้ เขาเป็นจุดเปลี่ยน: “มันคือปี 2018”
เขาแร็พ “ฉันอาศัยอยู่ในเต็นท์ลึกเข้าไปในป่า” Wells พาฉันไปที่นั่น เริ่มแรกไปตามถนนยาวที่เงียบสงบซึ่งเรียงรายไปด้วยเส้นทางไปยังย่านต่างๆ ทางด้านขวาและต้นไม้สูงทางด้านซ้าย จนกระทั่งบ้านเรือนเริ่มหายไป “มีเรื่องผีเรื่องนี้” Wells เล่าว่าพ่อของเขาเล่าเรื่องถนนให้เขาฟัง “ถ้าคุณขี่ไปตามถนนตอนกลางคืนหรือไปด้วยความเร็วระดับหนึ่งหรืออะไรทำนองนั้น คุณจะเจอผี”
เรามาถึงจุดสิ้นสุดของ Ghost Road ซึ่งล้อมรอบด้วยรางรถไฟเข้าไปในป่าทางด้านซ้าย มีช่องว่างระหว่างรางรถไฟกับต้นไม้ที่มีเสาไฟฟ้าขนาดยักษ์วางสายเคเบิลขนาดใหญ่ไว้ด้านบน “เมื่อพ่อของฉันไม่มีที่อยู่อาศัย เขานอนในป่าเหล่านี้” Wells บอกฉัน ก่อนที่จะกลายเป็นคนไร้บ้าน Scible ได้เช่าบ้านกับลุงสองคนของ Wells ซึ่งอยู่ไม่ไกลจากที่ที่ Wells อาศัยอยู่ในขณะนี้ เมื่อพวกเขาถูกขับไล่ เขาจึงกางเต็นท์ในป่าแห่งนี้ มีเพียงเขากับสุนัขของเขา Wells จะส่งพ่อของเขามาที่นี่ระหว่างการนัดหมายแพทย์และงานบริการสังคมที่เขาเป็นคนขับรถ ด้วยความหวังว่าจะได้รับประกันสุขภาพและรายได้จากความทุพพลภาพ ในที่สุดพ่อของเขาก็ย้ายไปอยู่ในสถานสงเคราะห์คนไร้บ้าน แต่เมื่อเขาถูกไล่ออกจากสถานสงเคราะห์ เขาก็ไปอยู่กับแม่ของเขา – ยายของเวลส์ – ในฟลอริด้า ซึ่งเขาเสียชีวิตในเวลาต่อมา
เมื่อเราถอยกลับเข้าไปในที่จอดรถตื้นหน้าทาวน์เฮาส์ของเขา ฉันถาม Wells เกี่ยวกับข้อกังวลที่เขาเคยถูกแร็ปมาก่อน นั่นคือเขาพูดถึงพ่อของเขามากเกินไปในเพลงของเขา ฉันถามเขาว่าเขารู้สึกอย่างนั้นจริงๆ หรือเปล่า
“อ๋อ ครับ” เขาตอบค่อนข้างเร็ว “บางครั้งฉันก็คิดแบบนั้นจริงๆ ฉันรู้สึกเหมือนว่าเขามีอิทธิพลอย่างมากต่อชีวิตของฉัน ตอนนี้เขาจากไปแล้ว เขาอยู่ในใจของฉัน เห็นได้ชัดว่าเราเพิ่งพูดถึงเขาไปตามถนนเป็นเวลาหนึ่งชั่วโมง ดังนั้นฉันจึงรู้สึกว่าตัวเองกำลังประหม่ากับมันในบางครั้ง แต่ฉันก็พยายามที่จะไม่ใส่ใจมากเกินไปเช่นกัน เพราะฉันเพิ่งรู้สึกแย่ไปเอง”
เขาบอกว่าแรงผลักดันสำหรับ “No Drugs in Heaven” คือการได้สนทนาในลักษณะนี้กับแฟนสาวของเขา MaNiya ซึ่งร่วมเดินทางกับเรา — เขาจำได้ว่าเขากับเธอ เขาระลึกถึง เขารู้สึกว่าต้องรับผิดชอบต่อพ่อของเขา
“ฉันสามารถทำได้มากกว่านี้เพื่อทำตัวเหมือนว่าฉันต้องการพ่อในชีวิตของฉันต่อไป” เวลส์กล่าว ซึ่งห่างจาก Scible เป็นระยะ “บางทีเขาอาจจะไม่… คุณรู้ไหมว่าฉันกำลังพูดอะไร? ออกไปทำทุกอย่างที่พ่อทำ ฉันกำลังพยายามทำสิ่งที่ถูกต้องโดยเขาด้วยการบอกเล่าเรื่องราวของเขา”
